Teksten ter inspiratie

Het schone bewonderen,
het ware behoeden,
het edele vereren,
het goede besluiten:

zij voeren de mens
in leven tot doelen,
in daden tot juistheid,
in voelen tot vrede,
in denken tot licht,

en leren hem vertrouwen
op goddelijke leiding
in al wat bestaat:

in wereld-al,
in zielengrond.

Rudolf Steiner

 

  *************

 


Ninetta Sombart

Wat mij beweegt                                                      
                                                                             
Men moet de dingen                                                                
hun eigen, stille,                                                                        
ongestoorde ontwikkeling laten,                                            
die diep van binnen komt,                                                       
en door niets opgejaagd                                                           
of versneld kan worden;                                                           
alles is uitdragen –                                                                     
en dan                                                                                         
ter wereld brengen…                                                                
Groeien als een boom, die zijn sap niet stuwt                     
en die rustig in de stormen                                                        
van het voorjaar staat,                                                                
zonder angst,                                                                                
dat er daarna geen zomer                                                          
komen zal.                                                                                 
Die komt er!                                                                                
Maar hij komt alleen voor wie geduld heeft,                          
voor wie leeft                                                                                
alsof de eeuwigheid voor hem ligt,                                           
zo zorgeloos stil en wijds…                                                         
Men moet geduld hebben                                                        
met de onopgeloste zaken in ons hart                                      
en proberen de vragen zelf lief te hebben, als                        
gesloten kamers,                                                                           
en als boeken die in een zeer vreemde taal                             
geschreven zijn.                                                                           
Het komt erop aan, alles los te laten.                                        
Als je de vragen doorleeft,                                                            
leef je misschien gaandeweg                                                        
zonder het te merken                                                                   
op een zekere dag                                                                           
in het antwoord binnen.  

Man muss den Dingen
Die eigene, stille,
ungestörte Entwicklung lassen,
die tief von innen kommt,

und durch nichts gedrängt
oder beschleunigt werden kann;
alles ist austragen –

und dann
Gebären…
Reifen wie der Baum, der seine Säfte nicht drängt
und getrost in den Stürmen

des Frühlings steht,
ohne Angst,
dass dahinter kein Sommer kommen könnte.
Er kommt doch!
Aber er kommt nur zu den Geduldigen,
die da sind,

als ob die Ewigkeit vor ihnen läge,
so sorglos still und weit …
Man muss Geduld haben,
gegen das Ungelöste im Herzen,
und versuchen, die Fragen selber lieb zu haben,
wie verschlossene Stuben,

und wie Bücher, die in einer sehr fremden Sprache
geschrieben sind.

Es handelt sich darum, alles zu leben.
Wenn man die Fragen lebt,

lebt man vielleicht allmählich,
ohne es zu merken,
eines fremden Tages
in die Antwort hinein.    

Rainer Maria Rilke – vertaling: Arie van der Krogt