Teksten ter inspiratie
Het schone bewonderen,
het ware behoeden,
het edele vereren,
het goede besluiten:
zij voeren de mens
in leven tot doelen,
in daden tot juistheid,
in voelen tot vrede,
in denken tot licht,
en leren hem vertrouwen
op goddelijke leiding
in al wat bestaat:
in wereld-al,
in zielengrond.
Rudolf Steiner
*****
David Newbatt
Een ster staat boven mijn hoofd
Christus spreekt vanuit de ster:
Laat je ziel dragen
door mijn sterke kracht.
Ik ben met je
Ik ben voor jou
Ik ben in jou
Ik ben jouw Ik.
Rudolf Steiner
*****
J. D. Habegger
Over sterren, over zonne
Zachtjes gaat Maria’s voet.
Louter goud en lichte vreugde
Brengt zij aan haar kindje zoet.
Als Maria blijde wandelt,
Hoog door ’t godd’lijk licht omstraald,
Weeft zij ’t kleed uit sterrenzegen,
Waar Gods Kind in nederdaalt.
*****
Advent
Laag aan de hemel staat in de winter de middagzon en schijnt bij helder weer tot diep in onze huizen. Iedere zonnestraal kunnen we ervaren als een hemels geschenk dat licht en warmte brengt. En wat doen we dan, als op zo’n dag de zon aan de heldere hemel staat? We verheugen ons, worden blij en schuiven de gordijnen zoveel mogelijk open.
Dat licht komt het diepst ons huis in als de zon haar laagste punt heeft bereikt. Dit moment valt ongeveer samen met Kerst. De zon blijft dan enkele dagen op hetzelfde punt tot ze weer langzaam gaat stijgen.
Maar ook al blijft de hemel gedurende de voorafgaande Adventsweken wellicht bedekt en breekt de zon nauwelijks door, die Adventstijd is de voorbode van nog een ander Licht, een Licht dat in ons mensen wil komen.
Het lijkt zo vanzelfsprekend en dat is het ook, maar ook hier hebben we vaak voor onszelf gordijnen weg te schuiven.
Het zijn de gordijnen die we zelf hebben gecreëerd en opgehangen door voorstellingen en angsten. Ze kunnen zelfs zo zwaar worden dat ze nauwelijks weg te schuiven zijn als we ons laten meedrijven op de grillige stroom van de dagelijkse actualiteit.
Ieder gevoel van onmacht draagt bij aan het dikker worden van dit gordijn. En hoe dikker het gordijn wordt hoe moeilijker het licht zijn weg naar binnen vindt.
Hebben we daar iets tegenin te brengen?
Jazeker: door niet al in de toekomst maar in het moment zelf te zijn, door overgave aan wat dat moment werkelijk van ons vraagt, en de bereidheid dat ook te dóen, zonder jezelf te verliezen, zonder angst, met een helder en wakker bewustzijn.
Zo stonden de herders in de donkere winternacht in het open veld toen ze de engelboodschap ontvingen. Ook zij waren bevreesd voor wat ze zagen en hoorden, maar de engel zei tegen hen: ‘Vrees niet. Want ik verkondig jullie de grote vreugde die bestemd is voor alle mensen: heden is voor jullie een redder op aarde geboren: Christus de Heer.’
We helpen de wereld, elkaar en onszelf niet door ons uit angst of onmacht van de actualiteit af te keren en de gordijnen te sluiten. We helpen de wereld, elkaar en onszelf juist door ons innerlijk met het licht te verbinden en van daaruit dat te doen wat de wereld van ons vraagt: gordijnen te openen, zodat ‘het Licht’, dat onszelf, onze dag, en heel de wereld wil verlichten, naar binnen kan komen!
Ardan Heerkens